منو بازی نمیدن آخه.

دلم میخواد آسمون دم صبحی بشم که نور خورشید به بند بندش میتابه و بعد گرگ و میش میشه. ولی هرچقدم تلاش بکنم من چیزی به جز یه ستاره که سال ها قبل منفجر شده از بین رفته فقط هنوز نورش به ما نرسیده نیستم. من واقعا حساب نمیشم تو بازی آسمون.

۰ ۰
97/03/05

رویلت

نظرات (۳)

08 Khordad 97 ، 01:12

Meysaa. ^-^

اون ستاره‌ی خیلی وقت پیش منفجر شده هم توی نوعِ خودش میتونه فوق‌العاده باشه. مخصوصا اگه تو باشی. می‌دونی‌ چندنفر ممکنه هرشب زل بزنن به اون ستاره و باهاش درمورد آرزوهاشون و خیلی چیزای دیگه حرف بزنن، بدون اینکه حتی به این فکر کنن که ممکنه اون ستاره واقعا اون چیزی نباشه که اونا می‌بینن؟ حتی بدون اینکه به احتمال قبلا منفجر شده بودنش فکر کنن.

پاسخ:
پس اون ستاره فقط ناامید کننده س. پس همه ی اون آدمایی که خیره میشن به اون ستاره و باهاش حرف میزنن توی اشتباه به سر میبرن. پس اون ستاره داره به همشون امید دروغکی میده.

15 Khordad 97 ، 15:04

Meysaa. ^-^

ببین آخه قضیه همینه. اون ستاره همه‌ی راه نیست که ما بخوایم یکسره فکر کنیم که واقعا وجود داره یا نه. اون ستاره شروع راهه. یه انگیزه یا حتی یه چیزی بیشتر. یه راهنما که مسیرو نشون میده حتی.

پاسخ:
آخه من خود ستاره م، نه یکی که به ستاره نگاه میکنه. اینی که میگی واسه کسی که به ستاره نگاه میکنه صدق میکنه=))

19 Khordad 97 ، 02:39

Meysaa. ^-^

خب همین دیگه. تو به همه انگیزه میدی. همین میتونه برات یه انگیزه باشه وقتی ستاره ترینی. :*

پاسخ:
پشمامT-T به من گف ستاره ترین:'"))

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد